Uyku Apnesi nasıl fark edilir?
Solunum problemleri uykuda oluştuğu için hastanın kendisi durumdan haberdar değildir. Durumu genellikle hastanın eşi veya yakınları fark eder. En belirgin bulgu horlama arasında nefeste duraklamalardır. Hastaların Büyük çoğunluğu çok şiddetli biçimde horlar. Yakınları tarafından düzenli horlarken aniden sesin kesilmesi ile bu durumun farkına varılır.
Nefes durması sırasında diyafram adı verilen ve akciğerlerin altında yer alan kas, nefes almak amacıyla kasılmaya devam eder. üst solunum yolundaki tıkanıklığı yenmek için diyafram gittikçe daha fazla kasılır. Basınç dahada artınca öncekinden daha şiddetli bir ses çıkararak (adeta kükrer gibi) tekrar solumaya başlar. Bu esnada hastanın hatırlayamayacağı kısa bir uyanıklık olur.(bu uyanıklık elektrofizyolojik düzeyde olup ancak uyku laboratuarında beyinden alınan kayıtlardan anlaşılır)
Uyku süresince, bir kısır döngü halinde; solunumun durması - tekrar başlaması-kısa uyanıklık-uykuya dalma şeklindeki dönemler onlarca hatta yüzlerce kez yinelenerek devam eder. Solunum durmalarının uzun sürmesi bazen hasta yakınlarını telaşlandırır.Uyandırmaya çalışır. Çok ileri hastalık halinde bazen hasta boğulma hissiyle de uyanabilir.
Her Horlayanda Uyku Apnesi Varmıdır?
Uykuda solunum durması olanların büyük çoğunluğu horlar. Ancak her horlayanda apne olmayabilir. Kesin tanı ancak konuyla ilgili uzman hekimlerin değerlendirmesi ve uyku laboratuarında ya da evde yapılacak uyku testleri belirlenebilir.
Uyku Apnesinde Hasta Tarafından Fark Edilen En Önemli Belirti Nedir?
Hastalığın ilk ve en belirgin bulgusu gündüz aşırı uykululuk halidir. Hastanın, gece boyu sık olarak tekrarlanan solunum durmaları yüzünden, çok sayıda kısa uyanıklıklarla bölünmüş ve bir türlü derinleşemeyen, dolayısıyla dinlendirici olmayan kalitesiz bir uykusu vardır. Hasta hatırlamadığından ve gece olup bitenlerden habersiz olduğundan, deliksiz uyuduğunu sanır. Ancak durum böyle değildir.
Hasta ne kadar uzun süreyle uyursa uyusun, sabah hiçbir şekilde dinlenmiş kalkamaz. Gün içinde sürekli isteksiz, yorgun, halsiz, enerjisini yitirmiş durumdadır. Başlangıçta istirahat halindeyken, otururken, toplantılarda, gazete okurken veya TV izlerken uyku atakları, hatta fırsat buldukça uyuklamalar ve kestirmeler başlar. Önceleri birkaç dakika sürer, zamanla ortam uygun olduğunda ya da hafta sonu 1–2 saat sürebilir. Ancak süresi ne olursa olsun dinlendirici değildir, hatta uyanınca hasta kendini sersemlemiş hisseder. Hastalık ilerleyince uykululuk daha da artar, uygun olmayan ortamlarda, sinema-tiyatro gibi toplu yerlerde, iş görüşmesinde veya misafirlikte, hatta telefonla konuşurken ve en önemlisi direksiyon başında uyuklamalar başlar. Önemli iş ve trafik kazaları meydana gelebilir.
Hastalık, toplumun büyük bölümünü etkilemesine rağmen hekime başvuru azdır ve tanı gecikir. Çoğu hasta ve yakın çevresi, uzun süreden beri devam eden bu durumu kanıksar, neredeyse normal ve onun kişisel özelliği gibi kabul ederler. Önemli sayıda hasta, halsiz ve isteksiz görünümlerinden dolayı yanlışlıkla depresyon tanısı ile tedavi edilmeye çalışılır. Üstelik insanlar genellikle aşırı uykulu olduklarını kabullenmezler; bunun tembellik gibi algılanacağından endişe ederler. Durumlarını yaşam şartlarının zorluğu, aşırı stres, günün yorucu geçmesi gibi nedenlerle açıklamaya çalışırlar.
